[Kitamura Susumu] Tekrar Görüşünceye Dek

[Kitamura Susumu]

Şimşeği aralarına indirmemle pek tahmin ettiğim gibi dağılmadı karşımdaki herifler. Kılıçlı dingil haricindeki iki adam afallamış, onları bir süre düşünmeme gerek kalmayacak şekilde aptala bağlamışlardı. Eh şimdi... Hiç yoktan bu da iyiydi bence. Özellikle kafasına elektriği yiyenin hali fena gibi duruyordu. Diğeri hadi neyse, sadece ışıktan dolayı sendelemişti ama bandajlı olan var ya... Bir süre kafasında yıldızlarla dans ederdi muhtemelen.

Hallerini bulunduğum yerden izleyip ne alemde olduğumuzu düşünmeye başladım. Fakat bu düşünme seansım çok sürmedi. Diğer iki salağın aksine kaçmayı akıl edebilen kılıçlı eleman tepemde belirmiş, beni çoğaltma niyetiyle kılıcını bana yöneltmişti. Ne ara havaya uçmuştu lan bu amına koyayım? Hayır bir de ne ara tepeme çıktın yani? Ben bile böyle zıplayamam heralde. Şaka şaka, zıplarım lan tabi. Ama konu bu değildi şimdi. Konu bana savurduğu kılıcı kunaimle ne kadar karizmatik bir şekilde savurduğum ve ikiye bölünmekten nasıl kurtulduğumdu. Evet, bayağı adamın kılıcını kaydırmış, soluma savrulup iki büklüm kalmasına sebep olmuştum. Girdiği pozisyona rağmen bana yarım yamalak bir şekilde tekrar saldırmayı planlıyor gibiydi üstelik. Aslında bu haliyle onu çok güzel bir şekilde alt edebilir, kolunu, omzunu falan çıkaracak darbeler atabilirdim. Fakat bunu henüz yapmayacaktım. Sebebi ise basitti. Olur da beceremezsem kolumu kaybetme, ya da en iyi ihtimalle adama kilitlenerek ikiye, hatta üçe karşı bir kalma riskine girişebilirdim. En nihayetinde ardımızda bıraktığım iki dingil eninde sonunda kendilerine gelecek bana el kol yapmaya başlayacaklardı. Hatırladığım kadarıyla da, işlevsel iki adet kolum olmasından ve zor durumlarda kalmamaktan da çok hoşlanıyordum. Canım tatlıydı benim kısaca, canım.

Bu sebepten ötürü adama karşı olan üstünlüğümü sadece ondan uzaklaşacak iki geri adım atmaya harcadım. Fakat bununla sınırlı kalmayacaktım. Bu adamla dövüşeceğim dövüşmesine elbette. Fakat birebir kaldığımdan, ayak bağı olabilecek şu malları iptal ettiğimden emin olunca yapacaktım bunu. Bu yüzden adamdan uzaklaşır uzaklaşmaz chakrama odaklanacak, kendimi shunshin için hazırlayacaktım. Hedefim, yerde diz çökmüş olan yerine diğer eleman olacaktı. Kendine gelmesine fırsat vermemem, shunshin ile önünde belirip karnının yanına elimin kenarı ile güzelce bir geçirmem gerekliydi. Böbreklerinden yayılacak şiddetli bir acı dalgası bir süre daha olaylara karışmasını engeller diye düşünüyorum.

Planladığım şeyi başarılı bir şekilde uygularsam bir sonraki yapacağım şey geriye doğru zıplayıp milletle aramla tekrar mesafe açmak olacaktı. Kılıçlı olan herif diğer ikisine nazaran epey hızlı olduğu için ben adama vurana kadar bana tekrar bir hamle yapacaktır diye tahmin ediyorum. Eğer o bana ulaşmadan tekrar aramıza mesafe koyarsam ortamı inceleyip bir sonraki hamleme karar vermelik bir an oluşturabilirim kendime diye düşünüyorum.

[GM - Naruto]

Bir kaç adım geriye almanla beraber seni aşağıdan yukarıya bölmeye hazırlanan adamdan kaçman bir oluyor. Yerden yukarıya kalkan kılıç önünden sana temas etmeden, havayı keserek uçuyor. Eleman da bu sırada tamamen ayaklanmış oluyor ve bir başka hamle için hazırlanırken, sen birden kayboluyorsun ve kendini toparlamış toparlayacak olan adamın önünde bitiveriyorsun.

Önünde bittiğin eleman seni görünce bir anlığına şaşırıyor ve kendini koruyamıyor, sendelemesi yüzünden. O anda geçiriveriyorsun böbreğine sağ elini, ve adamın bir acı inlemesi ile geriye bir adım atmasına sebebiyet veriyorsun. Tekrardan dövüş dışı kalmış gibi ancak bu hamle onu ne kadar daha iptal edecek emin değilsin. Göz ucuyla baktığında, hemen yamacında kalan elektriği yemiş tipleme de ayağı kalkmaya çalışıyor gibi.

Bu noktada geriye çekilmek için hazırlığını yaparken bir anda kılıçlı eleman dibinde bitiyor. Sağdan sola doğru yaptığı geniş bir kesme hamlesinden kıçını geriye atarak ve ellerini iki yana açarak kurtuluyorsun. Geriye büyük bir adım alıyorsun fakat içine doğru giriyor ve bir saplama hamlesi deniyor adam. Hafifçe göğsünü yana çevirerek bundan da kurtuluyorsun ancak adamın saldırıları durmayacak gibi. Bir sonraki hamlesi için hazırlanıyor, fakat ne yapacağını kestiremiyorsun.

[Kitamura Susumu]

Kılıçlı elemanla başbaşa kalma çabalarım hep yarım kesiliyor gibiydi. Bir türlü diğer iki dingili tamamen saf dışı bırakamıyor, ikide bir bu shinobi midir artık ne bokum herifiyse, onunla karşı karşıya geliyordum. Bıkmıştım bir nebze, ama sabırsızlık da hafif bir baş gösteriyordu içimde. Yaklaşmakta olan bir dayak vardı ve bu dayağı kimin kime atacağı hala belli değildi. Her fırsatta üstüme atlayan herif de en az benim kadar bu olayın faillerini merak ediyor, dayağı atan taraf olmak için ise şansını zorlayıp duruyordu. Diğer elemanlarla uğraşmayı bir kenara atıp merak ettiği soruları cevaplandırmalıydım belki de.

Felaket ötesinde berbat bir şarkıya tempo tutmuş gibiydik adamla. Birileri görse halimize mi güler, ana avrat mı söver artık, bilemiyordum. Fakat hoş duygularla sergilediğimiz gösteriyi izlemeyeceklerinden emindim. Yani ben kendimi şimdi dışarıdan görsem "N'apıyon lan Susumu puh ananı sikeyim senin." diyip giderdim mesela. O derece felakettik. Adam bana saplamaya çalışıyor kaçıyorum, azcık daha kaçayım diyorum inadına burnumun dibine giriyor 50 ryoya adam bıçaklayan tinerciler gibi. Bir süre sonra ben iyice ipin ucunu kaçırdım. Köşeye falan sıkışmadım, öyle çok zor durumda da kalmadım ama artık adam ne yapacak amuda mı kalkacak, kafama kılıcı direkt mi fırlatacak ne edecek kestiremiyorum. Öyle bir hale soktum kendimi. Geldiğim bu noktada aklıma gelen ilk çözüm yöntemi ise en eski dostum, sadık yarim oldu.

Evet, Genjutsu. Hemi de Rakumei no Jutsu.

Adamın son hamlesinden yana çevrilerek kurtulduğum için hala dipdibe, yanyanaydık. Aklı başında hiçbir savaşçı da gözlerini savaş esnasında o anki rakibinden çekmez. Bunun bilincinde olarak, bir iki adım geri atmaya çalışacak ve kaşlarımı çatarak Rakumei no Jutsu'yu aktif edecektim. Az önce böbreğine elimi şakkadanak soktuğum elemanın pozisyonundan emin olamasam da, şanslıysam onun da genjutsumdan etkilenme ihtimali olacaktı. Fakat bu o kadar da önemli olmayan, olursa bana minik bir artı getirecek bir ihtimaldi. Zira asıl hedefim kılıçlı elemanın iradesini yoklamak, onu şaşırtmak, korkutmak, en kötü ihtimalle de 1-2 saniyeliğine afallatmaktı. Bu yüzden özellikle kılıçlıyla gözgöze gelmeye çalışacaktım bunu icra ederken. Sonrasında yapacaklarım ise bununla sınırlı değildi.

Adamı afallatmayı başaramazsam, şaşırtıcı derecede iradeli bir orospu çocuğu çıkıp bana dalmaya devam ederse çekirge misali geriye zıplayacaktım tekrardan. Biliyorum, adamla arama mesafe koya koya Kusagakure'ye döneceğim bu gidişle ancak iki elime de shuriken çekip adama fırlatabilmek için bu mesafeyi de almam gerekliydi. Fakat eğer adamı afallatırsam, çok büyük bir şaşkınlık olmasa bile en ufak bir saniye duraksamasına sebep olabilirsem, kendimi Raiken için hazırlayacaktım. Uzun zamandır uygulamadığım bir taijutsu numarasıydı bu ve açıkçası düzgün yapabilirsem adama karşı beni epey avantajlı bir konuma getireceğine inanıyordum. Zira adamı afallatabilmişsem savaş alanının kontrolünü de bir nevi ele almış olacaktım ve stilim bana bu gibi durumlarda epey avantaj sunuyordu. Raiken'i uygularken etrafımda bir tur dönecektim yapmam gerektiği gibi. Döndükten sonra ise, bu aralar böbreğe çalışmayı çok sevdiğim için, sağ topuğumu adamın ta böbreğine geçirecektim var gücümle. Genjutsu uygulamadan önce attığım bir iki adımlık mesafe adama ulaşmamı engelleyecek büyüklükte değildi, fakat adamın korkuyla geri çekilme ihtimaline karşılık Raiken esnasında kolumu/elimi kullanmak yerine ayağımla vurmayı tercih etmiştim. Adama bu şekilde daha rahat uzanıp, daha iyi vurabilirdim.

[GM - Naruto]

Geriye doğru bir kaç adım alıyorsun tekniği hazırlarken. Eleman ise bunu düşünmüş olacak ki, ileriye doğru saplama hareketi yaptığı kılıcını yana doğru, yere paralel kalacak şekilde çeviriyor, ardından anlamsız bir hızla saplama hareketine çeviriyor bu saplamayı sağa doğru kılıcını ivmelendirerek. Sanki hiç saplama yapmamış da başından beri yana doğru kesme hamlesi deniyormuş gibi bir şekilde gerçekleşiyor önünde olaylar.

Rakumei'yi ise son anda aktif ediyorsun ve elemana doğru bakıyorsun. Eleman da tahmin ettiğin gibi suratına bakıyor, tam da gözlerinin içine, iki büklüm dururken. Kılıç tenine değiyor ve adam o an duruyor. Ve o an, zaman senin için yavaşlıyor.

Karnına bir hasar aldığının bilincindesin. Fakat şu an onu tayin edecek vaktin yok. Bağırsakların da dökülüyor olabilir, bir damla kan akmış da olabilir. Bunlardan ziyade, şu an iki seçeneceğin var gibi görünüyor; Ya adamın anlık duruşundan faydalanıp Raiken'i aktif edecek ve adamı bayıltacağından emin olduğun bir hamle yapacaksın, ya da geri çekileceksin. Saldırını yaparsan hasar alma ihtimalin var kılıç ile bu kadar iç içeyken. Özellikle adamın Rakumei'yi bir an sonra atlatma ihtimali de mevcut. Geriye adım alırsan ise kurtulacağından az çok eminsin.

[Kitamura Susumu]

Tam istediğim gibiydi her şey. Rakumei başarılı oldu, adamı afallatmayı başardım, karnımda bir kılıç var. Her şey tam tıkırındaydı yani, tam planladığım gibi. Özellikle kılıçlı kısım o kadar muazzamdı ki bu sahneyi dondurup az uzağa çekilmek, uzaktan bütün olan biteni resmetmek ve resmettiğim kağıdı yiyip bitirmek istiyordum adeta. Öylesine şaheser, öylesine on üzerinden on bir hal ve harekat içerisindeydim kısaca.

Neyse. Amma abarttım sanırım. Bir şeyler girdi çıktı bana ama ne hasarın boyutuna dair bir fikrim var, ne de gerçekten çıkıp çıkmadığına. Kritik bir an içerisinde olduğum kesindi ve hiç tanımadığım anneanneme dair anlık görüntülerle meşgul edemezdim kendimi. Saniyelik bir karar ile hareket etmeli, risk almalı ya da riskten kaçmalıydım. Bir takımla, sorumluluklarımın olduğu insanlarla olsaydım ne yapacağımı düşünmeme gerek kalmaz, saniyesinde geri atlardım buna eminim. İnsan Medic olunca zorunlu bir şekilde bencilliği benimsemeye başlıyor diğerlerine daha fazla yardım edebilmek için. Fakat bugün yanımda korumam gereken insanlar yoktu, benim dışımda hiçkimsenin tedaviye ihtiyacı olmayacaktı. Bir kaç gündür kötü olan ruh halim de arkamda bıraktığım, beni seven bir kaç insanı düşünmemi engellemiş gibiydi. Bu yüzden kendimi güvene almayı bir kenara attım. Planladığım gibi adama saldırmaya devam edecektim.

Hasar aldığım tarafın aksi yönünde etrafımda bir tur dönerek Raiken için hazırlandım. Vurmaya hazır olduğum vakit, daha önce de planladığım gibi sağ ayağımı kaldıracak, adamın böbreğine bütün gücümle iyi bir geçirmeye çalışacaktım. Hızlı olmalıydım, bu yüzden aldığım yarayı umursamadan kendimi zorlamaya çalışacaktım. Sonuçta adamı bayıltabilirsem, diğer iki salakla uğraşmam daha kısa sürer. Hatta kendilerine gelmedilerse onları da tamamen bayıltmadan önce kendi yaram ile ilgilenmeye fırsat bulurum. Fakat adamı bayıltamazsam zaten bundan sonrasında ne yapacağımın pek bir önemi kalmaz. En fazla ağzımdan kanlı köpükler saça saça soğuk zeminde Iori ve Fuu'yu düşünerek ölmeyi beklerim canım, ne var yani. Kader sonuçta.

[GM - Naruto]

Kılıçtan aksi yöne doğru etrafında bir tur atıyor ve Raiken'i hazırlıyorsun bu sırada. Eleman ise senin dönüşün bittiğinde Rakumei'den kurtulmuş oluyor ve durumu kavramak için sana doğru kafasını çeviriyor. Tam o sırada, elemanın böbreğine tekmeni tam olarak oturtuyorsun.

Eleman da tam o sırada kılıcını sana doğru kısmen ulaştırmış oluyor anlamsız seri bir şekilde yön vererek, az önce yaptığı gibi. Karnının sağ tarafına bir kesik alıyorsun. Eleman ise acıyla inliyor ve geriye doğru kendini bırakıyor, kılıcı elinden düşüyor. Herif yarı baygın yerde uzanma konumuna geçiyor.

Önce yaralarına bakıyorsun seri bir şekilde. Sağ tarafına aldığın yeni kesik aşırı derin değil, yani organlarını dışarı sökmemiş. Fakat bu ciddi olmadığı anlamına gelmiyor. Karnının tam ortasına aldığın ve Rakumei ile son anda durdurduğun hamle ise ince bir çizik bırakmışa benziyor, ciddi değil, tamamen kozmetik. Ancak aldığın hasarlar sebebiyle bir acı içerisindesin ve bu acı biraz performansını düşürmeye başlıyor. Belinden sızan kan pantolonunun kenarlarını kirletiyor.

Sağına ve soluna bakıyorsun. Bu sefer de, elektrik ile cezalandırdığın adamın kendine geldiğini ve elinde bir kunai ile hemen üzerine doğru atılma durumunda olduğunu görüyorsun. Epey sinirli bir surat ifadesi var kafası bandajlının. Aranızda 1-2 metre falan var.

Böbreğine elini geçirdiğin diğer, 3. eleman ise hala yerde kıvranıyor.

[Kitamura Susumu]

Sevdiklerimi düşünerek ölme planlarım suya düşmüştü. Buna pek üzüldüğüm söylenemezdi açıkçası, en son test ettiğimde biraz buruk da olsa yaşamayı hala seviyordum çünkü. Attığım tekne kılıçlı zibidiyi en sonunda başımdan def etmeme yaramış, bana da bunun bir karşılığı olarak da sağ tarafıma ucuz bir kesik bırakmıştı. Adamın yere savruluşunu izlerken hızlıdan bir kendimi kontrol ettim. Şimdi ucuz mucuz dedik yaraya ama gelir, götümüze koyar falan, ne me lazım.

Aldığım yara pek derin olmasa da sinir bozucu olduğu aşikardı. Hem depar atmamı engellemesinden, hem de kıyafetimde bıraktığı çirkin delikten kaynaklanıyordu bu sinir bozuculuk. Neyseki üzerimde Iori'nin aldığı kazak veyahut da Fuu'nun diktiği bir hırka falan yoktu da, sinirlerim o kadar hoplamadı. Takıyorum böyle şeylere, ne yapayım. Bundan sonra daha dikkatli olmam gerektiğine odaklanmaktan ziyade bunu düşünmemden belli sanırım taktığım. Neyse, en azından seksi izlerim olacaktı.

Yaralarımla ilgilenecek vaktim şu an yoktu. Şu elektrik maduru eleman üstüme üstüme gelmeseydi belki bir tampon falan yapabilirdim fakat artık o şansı kaçırmış gibiydim. Daha hızlı olmam gereken bir kulvara girmiştim kısaca ve bunun artık bugün girdiğim sonuncu yol olmasını umuyordum. Dişlerimi acıyla sıkarak hırıltıya benzer bir ses çıkardım iki elime birden birer kunai çekerken. "Bir sen eksiktin orospu çocuğu..." diye aklımdan geçirdim, kaşlarımı tekrar Rakumei no Jutsu için çatarken. Amın evladının diğer kılıçlı zırtapoza göre daha fazla götü başı dağıtacağını tahmin ediyorum yaptığım genjutsuyu yediğinde. İradeli bir şerefsiz çıkarsa da, canı sağolsun artık ne yapalım. Kaşlarımı çattıktan hemen sonra elimdeki kunaileri fırlatacağım gelen adama doğru. Karnını hedef almaya çalışacağım fırlatırken.

Kunaileri fırlattıktan sonra duruma göre hareket edeceğim. Hedefi kaçırmışsam, bandajlı herifi yaralayamamış, yere falan indirememişsem geriye zıplayarak aramızda mesafe açmaya çalışacağım. Fakat bu adamı da indirmekte sıkıntı yaşamamışsam kılıçlı elemana doğru seğirtecek, hala yarı baygın olduğuna emin olup kılıcını alarak üç beş adım geri geri gideceğim, dövüşün ne durumda olduğunu tartabilmek için.

[GM - Naruto]

Sen tekrar chakrana odaklanıp kaşlarını çatana kadar, ivmesini çoktan kazanmış olan eleman aranızdaki çok kısa mesafeyi tamamen kapatıyor ve sana varmış oluyor. Tekniği aktif ettiğinde ise dip dibe kalıyorsunuz fakat adamın ivmesi kesilmiyor. elindeki kunaiyi sağ omzuna seriden saplıyor gözlerinin içine bakarken. Suratlarınız arasında 30 santim falan var. Tam o sırada Rakumei'yi aktif ediyorsun.

Eleman korkudan donup kalıyor anlığına ve sana sapladığı kunaiyi bırakır gibi oluyor. Çok kısa bir tepki süren olduğunu biliyorsun. Adamın surat ifadesi nefretten korkuya dönerken senin de yarısı omzuna girmiş kunai aşırı yüksek oranda bir acı salıyor vücuduna. Senin de anlık olarak odaklanman bozuluyor ancak adama göre çok daha iyi bir konumdasın. Yaralarını saymazsan tabi.

[Kitamura Susumu]

Ben acele edeyim de teyzenin demlediği çaya yetişeyim dedikçe işler daha da uzuyor sanırım. Ne uğursuz, ne beceriksiz herifmişim de iki elimle bir çükü doğrultamıyorum lan! Gına geldi artık gına, şimdi burada adamın üzerine kusacağım sıkıntıdan. Savaşa getirdiğim yeni bakış açısıyla rakibi afallatıp öyle anasını sikeceğim, o olacak gerçekten. Keyifli bir senaryo gibi duruyor, ya da tansiyonum düşmeye başladı, ne bileyim...

Benim neyime zaten adam üstüme üstüme koşarken teknikle falan uğraşmak, bilmiyorum. Ne güzel gelişine vuracaktım aslında, ya da fırlatacaktım bir şeyler. Ama yok, fırlatmak olmaz. En son gelişigüzel bıçak attığımda hiç olmadık yere çok güzel denk getirip, birinin ölümüne sebep olmuştum. Zar zor unuttuğum o an ise hala hiç beklemediğim zamanlarda aklımı bir yokluyor, ağzımda çürük bir tat bırakarak gidiyordu geldiği gibi. Saçma bir meseleydi ve olmasına hiç gerek yoktu bence. Biraz daha dikkatli ve sabırlı olsaydım adamı öldürmeden de halledebilirdim meseleyi eminim ki. Böylelikle gereksiz bir vicdan azabı edinmemiş olur, bu dünyadan skorsuz bir şekilde geçip gitmeye bir miktar daha yaklaşmış olurdum. Ne yazık ki bu fikirlerin artık hiçbir anlamı yok; şu an bunları düşünmek o adamı geri getirmeyeceği gibi boş yere dikkatimi dağıtarak merhumun yanına gitmeme sebep de olabilirler.

Gerçi bu düşünceler tamamen faydasız da değiller. Bu sefer aynı hatayı yapmamı engelleyebilirler, belki.

Şu an bu yeni aldığım yarayı düşünecek vaktim yoktu. Bu bok çukurundan kurtulabilirsem eğer, omzumun da, karnımın da acısını zılgıt ata ata çıkaraktım kenarda köşede ama, buna eminim. Şimdilik biraz daha sabretmem, kuyruğuna doğru azcık daha yüzmem gerekiyordu. Yüzme de bilmiyordum halbuki, artık nasıl olacaktıysa. Biraz daha dayanacak gücü bulmayı umut ederek kendimi tekrar olaya verdim. Kısa bir fırsatım vardı, iyi kullanmam gereken. Dip dibeyiz, adam genjutsum yüzünden afallamış halde, kunaiyi tutuşu hafiften gevşedi... Hızlıca ne yapabileceğim düşündüm. Zihnimi ufak bir yoklayışımın ardından ise her onurlu erkeğin, bu gibi anlarda yapmaktan çekinmeyeceği o yüce hareketi icra etmeye karar verdim. Evet, adamın taşşaklarına şöyle güzelce bir geçirecektim.

Adamla dipdibe olmamızı fırsat bilerek bacağımı kaldırdım ve var gücümle dizimi adamın esrar kutusuna geçirdim. Bu hareket mevcut yaralarımla beni ne hale getirecekti bilmiyorum ama adamın az biraz ruhu varsa eşek ölüsü gibi yamulacağı kesindi. Eğer bir aksilik olmadan diz geçirmeyi başarabilirsem ve bu beni aşırı yormamış olursa, dizi attıktan hemen sonra omzumdaki kunaiyi tutan koluna yönelecektim. Bir elimle bileğini kavrayıp hareket etmesini engellerken, diğer elimin kenarıyla da dirseğine tersten vurarak, dirseğini çıkarmaya çalışacaktım. Artık bundan sonra da ne yaparım bilmiyorum, cidden.

[GM - Naruto]

Planını seri bir şekilde uygulamaya geçiriyorsun. Elemanın eli gevşediği gibi kunaiden bunu fırsat bilip hayalarına sert bir tekme geçiriyorsun! Eleman şok oluyor ve donup kalıyor acıdan. Göz bebeklerinin ufaldığını görebiliyorsun. Hızını bozmadan elemanın kunaiyi daha öncesinde tutmuş olan elini bir elinle yakalayıp, diğer elinle de dirseğine baskı uygulayarak çıkartıyorsun. Bu iki büyük acıyı çok kısa zamanda hisseden eleman bayılıyor. Bileğinden onu bırakmanla beraber de patates çuvalı gibi yere yığılıyor çıkık dirseğiyle.

Kendine geliyorsun. Etrafında 3 tane eleman var yerde yatan. İkisi baygın, bir tanesi acıdan kıvranıyor hala. Derin bir nefes veriyorsun.